Lata 90. to dla polskiego kina okres wielkich przemian. Po transformacji ustrojowej w 1989 roku, polska kinematografia wkroczyła w nową erę, eksplorując świeżą tematykę i nowe formy narracyjne. Okres ten charakteryzował się zarówno kontynuacją tradycji, jak i poszukiwaniem nowych środków wyrazu.
W tym czasie na ekranach pojawiały się dzieła, które nie tylko odzwierciedlały przeobrażenia społeczno-polityczne, ale również wnosiły nowe jakości do polskiej kinematografii.
Filmy takie jak „Psy” (1992) Władysława Pasikowskiego, z fenomenalną rolą Bogusława Lindy, odkrywały mroczne aspekty polskiej rzeczywistości po transformacji ustrojowej. Film stał się kultowy, a jego cięty humor i ostre spojrzenie na rzeczywistość zyskały uznanie widzów. „Sara” (1997) to film gangsterki film pokazujący gorący romans delikatnej szesnastolatki z dużo starszym od niej ochroniarzem. Warto również wspomnieć o „Kilerze” (1997) Juliusza Machulskiego, który stał się jednym z najpopularniejszych filmów komediowych tamtego okresu. Jego sukces dowodził, że polskie kino potrafi skutecznie łączyć rozrywkę z refleksją nad współczesnością.
Aktorzy tacy jak Cezary Pazura, Bogusław Linda i Olaf Lubaszenko, dzięki swoim wybitnym kreacjom, na trwałe wpisali się w historię polskiego kina. Ich role odzwierciedlały złożoność i głębię postaci, stając się nieodłączną częścią kultury filmowej tamtego okresu.